अभिमान आणि अहंकार यात फारसे अंतर नाही.
ती इतके सोबत राहतात कि अभिमानाची आणि अहंकाराची
अगदी सहज सरमिसळ होते.
.
त्याने माझा अभिमान दुखावला?
मी त्याला शरण जाणार नाही..
खरं म्हणजे हि शरण वगैरे जाण्याची भाषा युद्धात वगैरे चालते..
प्रेमात नाही.
.
प्रेमाचे कोवळे ऊन घरंगळत खाली उतरावे आणि
संसाराचं उन्हात न्हाऊन तावून निघावे
त्यात सावली सारखी साथ सोबत निभवावी
.
त्या रख-रखत्या उन्हा नंतर पुन्हा सावली येणार आहे
पण ती संध्या काळची असेल ..
.
चेहर्या वरती त्या उन्हाचे खुणा स्पष्ट दिसतील
त्याला अनुभवाचे नाव असेल.
.
संध्या काळी पुन्हा ऊन असेल पण ते अगदी प्रौढ
अनुभवातून आलेले . शांत असेल ..त्यात सकाळच्या
कोवळ्या उन्हाची नाजूकता चंचलता अधीरता नसेल ..
.
आयुष्याच्या संध्यकाळानंतर पुन्हा चिरनिद्रा
नवी स्वप्नासाठी नव्या प्रवासा साठी..
नव्या पहाटेच्या प्रतीक्षेत रात्र सरेल ...
.
नवीन कोवळया उन्हासाठी
