तथागत भगवान गौतम बुद्ध हे राजपुत्र होते. संपूर्ण जीवन ते ऐशोआराम सहज व्यतीत करू शकले असते. 

चक्रवर्ती सम्राट अशोक हे काश्मीर पासून ते अफगाणिस्तान पर्यंत असणाऱ्या प्रचंड भव्य अशा राज्याचे राजा होते. ते देखील बुद्धीच्या विचारांना शरण आले. जनकल्याण करणारा

 अद्वितीय जनकल्याण करणारे राजा बनले.

राष्ट्रपिता महात्मा जोतीराव फुले यांनी पुणे मुंबई महामार्ग बांधकाम केले. मुंबई सी एस टी स्टेशन बांधकाम केले. मुंबई मनपा इमारत बांधकाम केले. खडकवासला धरण, कालवे, कात्रजचा बोगदे, येरवडा पुल, राजवाडे, रस्ते, कापड गिरण्या, घरे इ. बांधकाम केले. १८ व्या शतकात जमशेदजी टाटा यांची संपत्ती २० हजार रुपये होती, तेव्हा महात्मा फुले यांची संपत्ती त्याहून कितीतरी अधिक होती. 

शाहू महाराज हे कोल्हापूर संस्थानिकाचे राजे होते. सामाजिक न्यायाची वादातीत भूमिका त्यांनी बजावली.

डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांची वैयक्तिक संपत्ती मुंबई (दादर), खार, तळेगाव दाभाडे, कोकण, पुणे, औरंगाबाद, हैदराबाद, बंगलोर आणि दिल्ली येथे होती. अनेक ठिकाणी आजही आहे.  

आपण ज्या समाज सुधारकांच्या विचारांचा वसा चालवू इच्छीतो 

ते कुणी लुंगे-सुंगे नव्हते. त्यांनी ठरवले असते तर ते वैयक्तिक जीवन ऐशो-आरामात सहज व्यतीत करू शकले असते. परंतु त्यांनी बहुजनांच्या उद्धारासाठी आपले संपूर्ण जीवन खर्च केले.

 या सगळ्यातुन मला एवढंच सांगायचं आहे की,

आपले आदर्श हे तू लढ मी उपदेश करतो किंवा तू लढ मी पाठीशी आहे असे म्हणणारे अथवा इंग्रजांची माफी मागणारे, पंचगव्य प्राशन करणारे नव्हते. आपल्या चळवळीला समृद्ध, संपन्न आणि आदर्श असा वारसा आहे. त्यामुळे आपण इतर कुठल्याही मार्गाला अथवा प्रलोभनात्म प्रबोधनाला बळी पडू नये.